Martijn doet verslag van zijn afwezigheid op de opvoedcursus ZO KAN HET OOK.

Als je twee avonden verstek moet laten gaan ben je bang dat je de schade nooit meer kunt inhalen en het beste opnieuw kunt beginnen.

Ik wist dat ik twee avonden ging missen en wanneer je midden in een opvoedcursus zit, is een keer niet gaan een vorm van afkicken. Bij de eerste cursusavonden was er zoveel op me af gekomen dat ik me nauwelijks kon voorstellen dat er de volgende avond nog veel nieuws verteld kon worden. Maar iedere week was er weer nieuwe informatie. Soms zaken waar ik nooit eerder aan had gedacht, zoals  beseffen dat het niet werkt om van je kind een kleine versie van je zelf te maken. Of dat loslaten niet hetzelfde is als niet langer grenzen stellen. Simpel klinkende zaken met een behoorlijke impact, als je ze goed toepast.

De stress sloeg de afgelopen paar weken weer genadeloos toe. Toetsweek van mijn twee zoons. Drukke werkweken met nieuwe werkzaamheden voor mij en mijn vrouw. Zonder de wekelijkse wake up call op woensdagavond was het lastiger om een en ander goed te laten verlopen.

Gelukkig waren er momenten waarop ik er weer hardhandig van bewust werd dat ik het nu toch echt anders geleerd had. Zoals het niet langer in de stress schieten wanneer de oudste zoonlief gewoon geen planning maakt voor de toetsweek. Of me herinneren dat er een verschil is tussen er bovenop blijven zitten en gewoon vragen wat puber 1 en puber 2 vinden van de wijze waarop ze huiswerk maken. Zoals wanneer de jongste zoon zijn leerwerk combineert met internetvideo’s van jongeren die rijk worden door anderen te laten zien hoe ze gamen. Met een glimlach kijken werkt toch beter dan geïrriteerd zeggen dat dit echt niet werkt.

Maar we gaan vooruit. We hebben, met vallen en opstaan, een soort gezinsraad ingesteld waarop we punten bespreken die voor het gezin van belang zijn. De toetsweek ging een stuk relaxter dan vorig jaar, zeker op die momenten dat we de goede balans vinden tussen loslaten en controleren, eigelijk moet ik zeggen; interesse tonen.

Het gaat echt beter, alleen niet zo snel en zo makkelijk als je zou willen. Luisteren is niet altijd makkelijk (voor de heren onder ons, zoek de sketch over het verschil tussen in communiceren mannen en vrouwen van Roué Verveer op, zo heerlijk herkenbaar), ingesleten gedragspatronen veranderen is nog een stuk moeilijker.  Als gewoontedier ben ik notoir slecht in veranderen. Maar dat is eigenlijk ook iets dat ik mezelf aanpraat. Ofwel, ik heb geen enkel excuus meer om te vervallen in oude gewoonten. Bagger.

Met de groeten van Martijn